China, I'm back! 中国，我回来了！

Op 10 januari, wat sneller dan verwacht sta ik weer op Schiphol om het vliegtuig naar Beijing te pakken. Deze keer geen tranen in m’n ogen tijdens het afscheid, want ik ga maar een maand en ik weet nu heel goed wat me te wachten staat. Ik had het na een maand in Nederland wel een beetje gehad en miste China. Toen bleek dat die HSK-toets wel heeeel handig viel op 9 februari en mijn vrienden precies heel januari ook nog in Beijing zouden zijn, was de keuze vrij snel gemaakt dat ik niet in juni, maar al in januari een maandje terug zou gaan om een hoger niveau van Chinees te halen. 

Zaterdag 11 januari kwam ik rond het middaguur aan in Peking, gewapend met kaas, drop en apenkoppen uit Nederland voor de achtergebleven Nederlanders daar. Na anderhalf uur in een godsgruwelijk lange rij bij de paspoortcontrole te hebben gestaan, stond ik al snel weer in de drukke metro naar huis. Met Matthijs, mijn kamergenoot van de vorige keer dat ik in Beijing was, want die was zo lief om mij op te komen halen (die gigantische koffer kan ik natuurlijk ook helemaal niet dragen in m’n eentje). Gelijk werd ik weer herinnerd aan alle dingen waar je je zo aan kan ergeren als je vanuit Nederland naar China komt: het verschrikkelijk langzame looptempo, altijd maar kijken op de telefoon ipv voor zich en al dat geluid dat overal en nergens vandaan komt. Eenmaal buiten de metro ruik ik de Chinese jianbing weer, wordt bijna aangereden door de talloze geluidloze elektrische scooters en heb m’n eerste Chinees weer gesproken en ik voel me vooral gelijk weer thuis! Na een lunch en natuurlijk eerste biertje bij Paddy’s (hoe kan het ook anders) gingen we op weg naar mijn nieuwe appartement. Deze was weer heel ergens anders dan de vorige, maar net zo fijn. Mijn kamergenoot deze keer is Thomas, een Fransman waarmee ik de vorige keer dat ik in China was ook al regelmatig om ging. Echt een supergrappige en aardige vent. Verder dat weekend vooral een beetje met vrienden gechilld, met Mattie een hele dag alleen maar lekker naar Game of Thrones gekeken, bijgepraat en wat bijgetankt. ’s Avonds zijn we gaan eten bij een heel klein tentje naast mijn nieuwe huis voor de komende weken. Een gigantisch bord nasi voor 0,40 cent. Nog een van de redenen waarom ik zo van China houd: heerlijk en vers eten (gelooft niemand want Chinezen eten toch alleen maar hond?) en ook nog eens heel goedkoop.

Maandag begon school weer. Best spannend want ik had echt totaal geen idee welk niveau ik nou had. Chinees gesproken had ik al 5 weken niet meer, maar mijn lezen daarentegen was wel echt hard vooruitgegaan. Uiteindelijk in een klas geplaatst met een wat oudere Amerikaanse man genaamd Don en bij een nieuwe docente genaamd Echo (ik weet het, hele rare Engelse naam). Ik leer al gelijk veel en heb veeeeel minder moeite met het verstaan van mijn vrij snel sprekende docente dan verwacht, dus dat is een opluchting en echt heel fijn. We hebben het gelijk erover gehad dat ik HSK3 wil halen. Mijn klasgenoot wil dit ook en dus werd er door de docent gelijk een strijdplan bedacht. Het moest allemaal haalbaar zijn als ik een normale vooruitgang zou maken gedurende de komende 4 weken. 

Deze keer zou ik van half 11 tot half 1 spreek- en grammaticales hebben en dan van 3 tot 4 mijn karakterles. Om het HSK3-examen te kunnen doen moet je namelijk wel 600 karakters kennen en ondanks dat ik thuis al veel heb geoefend aan de hand van flashcards, moet het laatste deel er nog wel ingestampt worden om de toets vlotjes te kunnen lezen.

Na school was het tijd om samen met Yin Yin (huisbaas) naar de politie te gaan om me te registreren. De vorige keer had ik het geluk dat hij dat voor mij deed, maar deze keer moet ik mee. Wat een ellende is dat… We hebben daar wel 3 uur in de rij gestaan, omdat de bureaucratie China maar 1 loket open wilde doen en dus ook permanente bewoners bij ons in de rij stonden. Ik mocht van Yin even gaan zitten, was ik ook nog in slaap gevallen, in een Chinees politiebureau met tientallen Chinezen naar me starend, typisch Lau. Maar uiteindelijk is de registratie goed gegaan, mevrouw is weer (oke tijdelijke) inwoner van Beijing! 

De volgende dag had ik zoals altijd weer school. Vandaag had ik ook voor de eerste keer weer karakterles van mijn docente die ik de vorige keer daar ook voor had. Was echt heel leuk om haar ook weer te zien en het was weer heel gezellig zoals voorheen. Daarna lekker in mijn pauze noedelsoepje gegeten bij een plekje in Sanlitun dichtbij school. Ondertussen ging ik daar in het volle restaurant ook maar gelijk mijn flashcards met karakters doornemen. Blijkbaar viel het nogal op, want een jongen uit de bediening kwam helemaal kijken wat die kaartjes nou waren. Toen hij erachter kwam dat ik Chinees spreek werd de aandacht van het hele restaurant ineens getrokken want plots begonnen allerlei mensen tegen me te praten. Uiteindelijk heb ik een half uurtje met een paar Chinezen gesproken en Chinees geoefend en een ober wilde ook mijn WeChat zodat we later nog via de app kunnen oefenen (update: na vier maanden in Nederland valt hij me nog lastig haha). Verder die week nog gezellig met Mattie en zijn lieve collega Claire meegeluncht, lekker met vrienden gegeten met vaak drankjes achteraf en op school gewoon mijn best gedaan waarna ik al snel merkte dat ik die HSK3 wel zou gaan halen op het einde van de maand. Op het einde van de week hadden Matt en ik date night en zijn we eerst gaan chillen op het kantoor van zijn werk met een lekker wijntje erbij en daarna naar een heel lekker en leuk restaurant naast zijn werk gegaan. Je kreeg een soort grill op je tafel waarboven je dan bijvoorbeeld garnalen kon grillen. Zaten wij helemaal te kloten met die garnalen, kijkt zo’n Chinees meisje naast ons ons echt aan van 'wat doe je nou moeilijk' en vreet zo’n hele garnaal met schil en kop en al op. Dit was in ieder geval ook een hele gezellige en leuke avond. 

De dag daarna, 17 januari om precies te zijn, was het tijd voor een tripje naar de muur! Na de nodige inkopen gedaan te hebben stapten we in het meest overbeladen busje ter wereld op weg om bij een Chinees gezin dat naast de Chinese muur woont te gaan slapen. Met krukjes in het gangpad van het busje zal het niet de meest veilige rit ooit zijn geweest, maar very very gezellig was het wel. Toen we er bijna waren stapten we over van het busje naar de auto van de man waar we bleven slapen. Een supergaaf ritje door de besneeuwde bergen volgde tot we aankwamen bij het gezin. Daar werden we snel een berg naast het huis opgestuurd om de zonsondergang te bekijken. Dit behoort zeker tot een van de mooie momenten in China! Staan we daar met zijn vijven op een bergje met een fles baijui (hele sterke Chinese alcohol) en een zon die ondergaat achter de muur. ’s Avonds was het tijd voor een superlekker diner gemaakt door de mama van het huis en zaten we de hele avond lekker om het kampvuur samen met een groep Amerikanen. Ook deze avond kwam op zijn eind en dus was het tijd om te zien waar we gingen slapen vannacht, maar niet voordat we kennis hadden gemaakt met de hele familie, special notice voor de oma van 150 jaar! Vervolgens bracht de man des huizes ons naar twee kleine kamers, waar Mattie en ik natuurlijk er gelijk de fijnste van claimden en liet ons het toilet zien. Stukkie lopen en je komt uit bij een houten huisje met als toilet een gat in de grond. Dat werd niet kakken die dag begrijp je haha. Ook wel weer een avontuur om zo zonder verwarming (ik laat dat doodenge gaskacheltje buiten beschouwing) in de kou met kleren aan te slapen. Voor een nacht had het zeker wel wat!

Ja hoor, om half zes werden we alweer wakker gemaakt door de baas: tijd om je zo dik mogelijk in te pakken en op naar de muur om daar te zijn voor zonsopgang! Stonden we daar helemaal alleen te wachten bij zo’n wachttoren op de muur. De zonsopgang was top, maar het meest heb ik genoten van de ervaring, dat we dit zo toch maar even meemaakten, zo met zijn vijven helemaal alleen op de muur. Wat een mooi gebied en een stilte en wat lijken we klein op zo'n immens bouwwerk. Wat volgde was een hele gezellige, ijskoude wandeling inclusief bevroren snickers en bananen en heel veel fotosessies. Op het eindpunt van de muur stond de baas ons weer op te wachten met de auto om ons naar het busje te brengen die ons naar Beijing terug zou brengen. Rijdend door dorpjes met markten met varkenskoppen op de grond kwamen we aan bij wederom een overvol busje dat ons naar Beijing ging brengen. Ik heb toch best wat mafkezen achter het stuur meegemaakt maar dit was echt de allergrootste idioot ooit! Maar was wel lachen als ik er zo aan terug denk.

Deze eerste week in China was dus lekker druk, gezellig en lekker! En er waren nog drie andere mooie weken in het vooruitzicht (of toch niet), daarover een volgend verslag! :)

- Laura Lisa