Semana 7/8! Een weekje Atacama, vicuña's en de Foro

Holaaaa!

Het is een tijdje geleden dat de laatste blog verscheen, simpelweg omdat de laatste weken heel druk waren met tripjes. Deze blog zal dan ook weinig over school gaan, maarja je bent maar 1 keer in Chili hè ;).

Op 30 september was het dan eindelijk tijd om naar de Atacama woestijn te gaan. We vertrokken op vrijdag heel vroeg in de ochtend zodat we ook op tijd in San Pedro de Atacama (dorpje waar iedereen verblijft) zouden zijn. Eenmaal aangekomen haalden we eerst de auto’s op na een heleboel gezeik omdat we ineens 25 moesten zijn, terwijl op de website 21 jaar met twee jaar ervaring stond. Lekker handig als de medewerkers zich aan hun eigen voorwaarden houden. Maar goed, na flink zeuren en uiteindelijk weglopen van de balie konden we toch de auto’s meenemen. Toen op naar het hostel om de spullen te droppen en op pad. We sliepen in een hostel op een kamer met zijn 8en, heel gezellig tot er iemand verkouden wordt en gaat snurken!

Atacama was echt top, veel meer dan je verwacht van een woestijn. Zo gingen we de eerste dag naar de zoutmeren met vulkanen op de achtergrond bij Laguna Tebinquinche en keken naar de zonsondergang met wat Corona’s bij de Maanvallei, waar het ook echt lijkt of je op een andere planeet bent. Die avond was het ook tijd voor een soort groepsitem wat we allemaal konden dragen, wat uiteindelijk hele lelijke vissershoedjes zijn geworden. De dag erna was het tijd voor een tripje naar wederom twee zoutmeren en Piedras Rojas. Dit was echt een takke-eind rijden over onverharde weg tot we aankwamen bij de entree waar je tickets kon kopen, althans dat dachten we. Wat bleek, je moest je kaartjes kopen in het laatste dorp, oftewel weer minstens een half uur over onverharde weg terugrijden en dan wederom retour naar de entree. Typisch Chili weer.. Uiteindelijk had 1 van de auto’s hierdoor niet meer genoeg benzine om terug te komen naar San Pedro als we deze detour af zouden leggen en dus moesten we in het allerkleinste dorp ter wereld op zoek naar benzine. Toen net twee jongens van de groep ingestapt waren bij een groepje jongens wat we ontmoet hadden om mee te rijden, kwam er ineens een oud mannetje uit een huis met benzine, onze redder! Wel weer een grappig verhaal en de Piedras Rojas met de flamingo’s en de laguna’s met de vicuña’s (lama-achtige) waren het 100% waard!! Bij thuiskomst hebben we nog een lekkere BBQ gedaan bij het hostel en daarna een kampvuur waarbij Tim, de zanger van de groep op de ukelele speelde en we allemaal meezongen.

De volgende dag ging om 03.00 alweer de wekker omdat we naar de El Tatio Geysers gingen om deze te zien bij zonsopkomst. Dit was best een lange rit over onverharde weg in het donker maar de geisers waren supermooi! Hierna zijn we eventjes San Pedro de Atacama ingegaan om een souvenirtje te kopen, wat voor mij uiteindelijk een heeeele lelijke lamamagneet werd. Na wat drankjes en hapjes op het terras gingen we wederom naar de Maanvallei voor de zonsondergang. Atacama staat bekend als een van de beste plekken ter wereld voor sterrenkunde en dus konden we deze kans niet aan ons voorbij laten gaan. Deze avond werden we met een busje naar een plek midden in de woestijn gebracht. Hier woonde een Fransman met allemaal telescopen. Hier konden we Saturnus, de maan, Jupiter en een sterrencluster zien, wat allemaal echt vet was!

Hierna was het alweer de laatste dag, wat betekende dat we ’s avonds om 22.00 naar huis zouden vliegen. Van tevoren gingen we eerst op pad naar Lagunas Escondidas de Baltinache waarvan ik van tevoren op Tripadvisor al had gelezen dat je hier erin mocht zwemmen MAAR de weg ernaartoe wel heftig was. Dit vonden wij eenmaal onderweg allemaal wel meevallen. Het was inderdaad onverhard, maar niet gevaarlijker dan de andere wegen. Het zwemmen in de zoutmeren was echt grappig omdat we allemaal ronddreven als een stel zeekoeien. Na een minuutje of 20 waren we allemaal zo zoutig dat we weer de auto instapten (na elkaar natgesplasht te hebben met de grote waterflessen). Het werd inmiddels tijd voor ons om richting het vliegveld te gaan waardoor de chauffeurs van beide auto’s flink de sokken erin hadden (120 op onverharde weg, niet het beste idee). Uiteindelijk leidde dit tot een lekke band bij een auto… Eigen schuld dikke bult, maar wel flink balen. Gelukkig kon een iemand van onze groep een band verwisselen, maar de combinatie van een onverharde ondergrond, geen mobiel bereik en een slechte krik was niet erg ideaal (dat is een understatement). Uiteindelijk stopten gelukkig mensen die langs reden en met hun goede krik is de band verwisseld! Hierna op naar het vliegveld met 80 km/h over de snelweg en door de bergen, but we made it! We hebben het vliegtuig gehaald en uiteindelijk lagen we binnen korte tijd alweer voldaan in ons bedje in Santiago.

De week erna was voor mij een lekker rustige week omdat een deel van mijn vrienden waarmee ik ook in Atacama was nog doorreisde naar Bolivia. Helaas kon ik niet mee omdat ik toetsen zou hebben, maar zoals altijd in Chili gingen deze uiteindelijk toch niet door en was ik voor niks naar huis gekomen… Desondanks heb ik die week lekker rustig aan gedaan tot ik vrijdag naar de Foro ging op mijn universiteit onder het excuus van ‘Spaans oefenen met mijn Chileense vrienden van school’. De Foro is elke vrijdag een soort illegaal feest waarbij allemaal studenten verzamelen op de uni met drank en grote boxen. Dit heeft vroeger heel veel problemen gegeven met mensen die vechten, op de daken liepen en weet ik wat nog meer, waardoor je nu alleen de universiteit in kan komen met een studentenpas. Best grappig om mee te maken zo’n groot spontaan feest!!

Dat was hem alweer voor de 7e en 8e week hier! Er staan nog een hoop tripjes op het programma, dus ook de komende weken zal het leven weinig bestaan uit school, maar dit hoort er allemaal bij en ik ben erg dankbaar dat ik zo veel al van Chili heb kunnen zien!!

Ciao,

Laura Lisa