De week waarin ik me begon thuis te voelen in Shanghai!上海是我的第二故乡

Nĭ hăo!

We zijn inmiddels een week verder, ben hier nu 12 dagen en inmiddels heb ik het harstikke naar mijn zin. De eerste dagen had ik dan wel totaal geen last van een culture shock oid (had ik wel verwacht), maar ik moest nog wel m’n plekje vinden. Die heb ik nu wel gevonden en ik voel me al echt thuis in Shanghai. Laatst liep ik door de stad en toen kwamen er zelfs Nederlanders de weg aan me vragen! Toen ik de juiste weg had gewezen was ik heel trots haha, net een local. 

Wat betreft school gaat het ook goed! Elke dag leer ik echt zoveel dat na die vier uurtjes les mijn brein gewoon even 2 uur dood is. Het is echter zo cool om te bedenken dat ik hier anderhalve week geleden aan kwam zonder ook maar een woord Chinees te spreken en nu in het Chinees kan bestellen, simpele gesprekken kan voeren, richtingen kan aangeven, over data en tijd kan praten en me bijvoorbeeld kan voorstellen. Zolang ik zelf moet praten gaat het dus goed, alleen als men dan iets terugzegt, gaat het af en toe mis. Mijn vocabulair is nog niet uitgebreid genoeg om in elke situatie te weten wat iets is. Zo was ik laatst bij een koffietentje en er stonden Franse toeristen naast me. Ik bestelde zoals altijd in het Chinees en zag ze echt zo kijken van ‘wow’. Alleen toen vroeg de medewerker iets terug in het Chinees en daar begreep ik echt geen hol van. Ik zag ze me gewoon uitlachen :). Dat krijg je ervan opschepper..

Ook deze week ben ik er bijna elke dag op uit gegaan. Ik heb Tianzifang (leuk wijkje waar het hierboven genoemde incident plaatsvond), Yuyuan Garden (oud-Chinese tuinen), de Bund bij daglicht en de Shanghai Tower van mijn lijstje kunnen afstrepen. De Shanghai Tower is nog een leuk verhaal, want voor we naar boven gingen, hadden we nog gekeken of het helder genoeg was om wat te zien, maar toen we eenmaal boven waren stond het gebouw volledig in de wolken. Tammy vroeg in eerste instantie aan mij of ze gordijnen voor de ramen hadden hangen, maar dat was dus de mist. Moet dus nog een keer terug haha.Zaterdag ging ik met Tammy naar de marriage market waar ouders een omschrijving van hun kind ophangen aan een paraplu en dan kunnen mensen erlangs lopen op zoek naar een partner (hun Tinder denk ik), effe op zoek naar een Chinese boyfriend toch ;).  ’s Avonds gingen we naar Haidilao Hot pot AKA het apartste restaurant waar ik tot nu toe ben geweest. Hotpot is een soort fondue waarbij je een soep kiest waarin je dan groenten en vlees enzo kunt garen. We hadden de hele tijd een soort butler, er liepen robots rond en tussen het eten door konden we onze handen en rug laten masseren (op vrijdag kan je ook je nagels laten lakken). Dat moest ik natuurlijk even uitproberen! Toen de massage klaar was kregen we handschoentjes aan zodat onze handen nog even konden hydrateren. De service was echt next-level. Je werd gewoon continu geholpen en begroet als je rondliep, wat echt totaal niet Chinees is, want hier krijg je je eten nooit tegelijk met je tafelgenoten en moet je letterlijk je hand opsteken en hard ‘fúwùyuán’ (ober) roepen als je de aandacht wilt. Het restaurant was daarnaast ook echt extreem groot (formaatje 4 keer Etenstijd) en elke avond is de wachttijd 2 uur. 

Verder ging deze week alles z’n gangetje.Ik loop vaak ook gewoon maar wat rond, omdat je dan de leukste dingen tegenkomt. Er zijn veel honden, oudjes zijn heel actief en je ziet gewoon vaak dingen die voor ons heel apart zijn (gisteren nog een man op een scooter met allemaal levende eenden bij z’n voeten en achterop hun al overleden broertjes en zusjes :(. Je moet trouwens wel opletten met het verkeer, want hier gaat de voetganger in principe als laatste over (ook bij een zebrapad) en voor een rood stoplicht stoppen de vele elektrische scootertjes niet, maar ze rijden om je heen. Je hoort die dingen trouwens niet aankomen, superirritant op het begin, maar nu ben ik gewend om altijd even om me heen te kijken als ik oversteek oid. Verder zijn de straten heel schoon en is er veel meer groen dan verwacht! Prima stadje om in te wonen.

Het is nu donderdag, maar mijn weekend is vandaag al begonnen. Het is hier namelijk Mid-Autumn Festival. De Chinezen vieren dan de oogst en zijn vrijdag vrij. Voor deze dag koopt iedereen mooncakes, er staan echt urenlange rijen. Ik heb ze zelf gemaakt want dat kon via school en het ook geprobeerd, maar het is niet zo mijn ding. Het is deeg met daarin rode bonenpasta en eigeel van een eendenei. Verder heb ik ook meegedaan aan een kalligrafieworkshop via school! Opzich wel leuk om eens te doen, maar ik ben niet bepaald een talent (zacht uitgedrukt). 

Dat was het weer voor vandaag, want ik heb weer een veel te lang verhaal geschreven! Thaaanks nog voor de leuke reacties op de vorige update trouwens! 

-Laura Lisa